Wil je eens koken voor een grotere groep mensen? Dan is een lekkere paella schotel perfect. Omdat je het koken gewoon in het bijzijn van je volk kan doen, ben je ook nog eens de ideale gastheer/vrouw. Mits goede voorbereiding, is er op de moment zelf niet meer zoveel werk aan. En het is zó lekker! Ik maakte het klaar voor een vrijgezellen feest, en we kunnen hier wel spreken van een stevig fondke. Lees verder
Laatst zat ik in zo’n cliché zondag verzeild, waarop je je languit in de zetel neer vleit en verder niet al té veel inspanningen wilt leveren. Misschien even naar de winkel, dat wel. En wat koken kon er ook nog van af. Terwijl mijn lief aan zijn fiets sleutelde, sleutelde ik aan mijn culinaire kennis dankzij inspirerende kookprogramma’s. Denk daarbij niet aan de standaard kookfilmpjes van onze vlaamse koks. Het zijn eerder de buitenlandse culinaire documentaires die me inspireren. Of buitenlandse koks, zoals Jamie Oliver, maar ook de (nu nog) minder bekenden zoals Rachel Khoo, Lorraine Pascal, … Deze laatste dame heeft me de fundamenten voor onderstaand recept geleerd, een schot in de roos! Dus deel ik het graag ook met jullie! Lees verder
JOEPIE! EUREKA! YIHA! Deze saus is volledig wat ik er van gehoopt en verwacht had: de zachtheid van room met een subtiele, afgeronde aanwezigheid van gember. De bijhorende couscous met venkel was de perfecte aanvulling, maar wat je er precies bij geeft kan je volledig zelf kiezen: het sausje is in elk geval de moeite om eens uit te testen! Lees verder
De ober komt voorzichtig de bestellingen opnemen: “heeft iedereen een keuze kunnen maken”? En dan breekt voor mij het onoverkomelijke, genânte moment aan,… want help, neeen, hoe moet ik nu kiezen tussen zo’n lijst aan lekkernijen! Ik probeer zinnige argumenten op een rijtje te zetten, maar bots steeds weer op een tweestrijd.
Een klassieker in mijn uitgebreid gamma der dilemma’s: “nee, dit kan ik thuis ook wel zelf maken, of wel? want ik heb er toch zooo veel zin in op dit moment”. Of “dit neem ik altijd als ik hier ben… nu moet ik toch echt eens voor iets anders gaan. maar ga ik dan geen spijt hebben dat ik het niet heb genomen? hmmm”. Lees verder
Dit gerechtje is zo eentje waar iedereen zijn bord van blijft leeg lepelen. Feestelijk met een groot comfort-gehalte. Het stuurt me onmiddellijk terug naar mijn kindertijd: exact één avond per jaar kwam dit op tafel. Niet vaker, want die ene keer was nu simpelweg een traditie. En met tradities knoei je niet. Die avond had meestal hetzelfde verloop: terwijl het huis heerlijk geurde van de kaarsen en dennenboom, nam ik een badje terwijl ik luidkeels de liedjes oefende waarmee we een uur later de kerstviering van de scouts zouden opvrolijken. Ga nu niet denken dat ik een zangtalent ben. Enkele jaren later heeft de kerk ons trouwens vervangen door het vaste zangkoor wegens “te vals”. Flauweriken. Lees verder
Pulp Kitchen 